Plantun de Prouvènço

Pèr coumpara dos planto d'encò nostre

Senecio gerardi & Paeonia officinalis

fotò
fotò
Seniçoun(-de-Gérard)

Senecio gerardi

Asteraceae Compositae

Nom en français : Séneçon de Gérard.

Descripcioun :
Aquéu seneçoun vèn bèn dins li tepiero roucaiouso di relarg mountagnous (basso mountagno) sus cauquié. Sèmblo proun à soun cousin, Senecio doronicum, que trachis pu aut. Se n'en destrìo bonodi si bratèio dóu deforo mai courteto (< 2/3 di bratèio dóu dedins).

Usanço :
Es uno planto vertuouso contro lou tussi, la cagagno, lou prusi (faire un emplastre après uno pougnaduro), li mau de règlo, li verme dóu quiéu e pèr lou meme endré, li moureno. Fau pamens pas en manja de trop.

Port : Erbo
Taio : 15 à 80 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Senecio
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Senecioneae
Ordre : Asterales

Coulour de la flour : Jauno
Petalo : >6
Ø (o loungour) enflourejado : 4 à 4,5 cm
Flourido : Printèms

Sòu : Ca
Autour basso e auto : 100 à 1600 m
Aparado : Noun
Mai à jun

Liò : Tepiero roucaiouso - Orle de bos
Estànci : Subremediterran à Mountagnard
Couroulougi : Ouroufito-Nord-Ouèst-Mediterrano
Ref. sc. : Senecio gerardi Gren. & Godr., 1850 (= Senecio doronicum subsp. gerardi (Gren. & Godr.) Nyman )

fotò
fotò
Péuno

Paeonia officinalis

Paeoniaceae

Àutri noum : Pòni, Piéuno, Pivòni, Coucarèu, Roso-d'ase.

Nom en français : Pivoine officinale.

Descripcioun :
La péuno, o roso-d'ase, trachis dins li bos clar de colo e de relarg mountagnen subretout dins la partido dóu levant de Prouvènço preaupenco. En flour es eisado de la recounèise e peréu en fru emé si dos fouliculo. Li cambo crebon l'ivèr. La subsp. de Prouvènço, ié dison huthii qu'es uno meno di proun peludo.

Usanço :
P. Lieutaghi, (op.cit. p. 418) raporto que la tisano de flour ajudo à dourmi. La péuno èro cultivado à l'Age Mejan coume remèdi (racino) contro lou mau-de-la-terro (epilepsìo). L'estùdi de la planto a mes en evidènci d'ùni mouleculo (paeniflorino et paenol) emé de prouprieta analgesico, sedativo e antispasmoudico.

Port : Erbo
Taio : 20 à 80 cm
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Geoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Paeonia
Famiho : Paeoniaceae



Coulour de la flour : Roso
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 5 à 12 cm
Flourido : Printèms

Sòu : Ca
Autour basso e auto : Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Mai à jun

Liò : Bos clar - Esclargido
Estànci : Subremediterran à Mountagnard
Couroulougi : Éuropenco-Sud
Ref. sc. : Paeonia officinalis L., 1753

Partisoun en Prouvènço : CCC à C : mai o mens coumuno ; R à RRR : pulèu o forço raro ; "ges" dins aquéu relarg.
fotò Rose Plano Auto Basso Safrouso Preaupenco Marino Aup
ges
ges
RR
ges
ges
C
R
RR

Senecio gerardi & Paeonia officinalis

ges
ges
R
R
ges
C
C
C

Coumpara Seniçoun(-de-Gérard) emé uno autro planto

fotò

Coumpara Péuno emé uno autro planto

fotò